//-->
Merhaba Arkadaşlar Öncelikle Siteme Hoşgeldiniz.Rock Videolarda Video Kliplerini İzlemek İstediginiz Sanatçıları İletişim Bölümünden Mesaj Atarak yada Ziyaretçi Defterine Yazarak Bildirmenizi İstiyorum.Site Hakkındaki Görüşlerinizi ve İsteklerinizi Ziyaretçi Defterine Yazarsaniz Çok Mutlu Olurum İyi Vakitler Geçirmeniz Dileğimle..

|| GOTHIC | EMO | PUNK | METAL | ROCK ||

Gothic Yazi


Kırmızı kırmızı damlalar yere dökülür onlar benim kanım, ben değil
onlar acı çeker yere düşerken ben acı çekerim siz aptal insanlar bana
bakarken çünkü size acırım bana küçümser gibi bakıp karşımda dikilirken

Karanlık bir oda her yer kapkara burda, işte hayat budur herkesi
beklerim buraya ama beni yalnız bırakın kendinizde yalnız kalın ancak
bu şartla

Hiç bir şey istemem bir parça gülebilmek için ağlamak daha güüzeldir
rahatlar insan ne de olsa öyleyse gel sende bu karanlık ortama

Bir kaç damla gözyaşı akar gözümden ama napabilirim ki benimde ruhum
kayıp hayatın içinde kalbim kırık param parça bir halde ama karanlığın
şartı budur mutlu olmalıyım belki de



Karanlıklardayım, derinlerde.
Ateşlerdeyim, küllerde.
Ruhlardayım, sahte bedenlerde.
Zindanlardayım, esirlerle.
Korkularındayım, korkunum.
Düşlerindeyim, rüyalarında.
Savunmasızım
Korkağım
Duygusuzum
Aptalım...
Zayıfım, güçsüz.
Direnişciyim ama özgür.
Lanetliyim
Cehennemliğim
Ruhsuzum ama ölümlüyüm




Uzandım yatagıma uyumaya çalıstım
ama yapamadım
Kabuslarımdan uyuyamadım
Duvarlara bakınmaya basladım
Boş duvarlara
Beyaz duvarlara
ama korkmaya basladım
Duvarlardan bakan gozlerden kaçamadım
Pencerimi açtım
Dışarıyı izlemeye, sesleri dinlemeye başladım
Bir ambulans sireni duydum çok uzaklardan
Hastaneye yetişmek için son sürat gittiğini gördüm
İçindeki ölümlünün haykırışlarını duydum
Ruhunun bedeni içinde acı çektiğini gördüm
Can çekişen bedeninden fırlayan kanlarını
Kalbindeki kötülüğü gördüm
Yine odama yanlızlıgıma döndüm
Yatagıma uzandım
düşüncelerimden korktum
yanlızlığımdan korktum
onlardan korktum
sizlerden korktum
korkutmayın artık beni
defolun etrafımdan, defolun.



Annem aldı büyüttü beni
sonradan çıktım sokaklara
evim sokaklar oldu
gözlerimle göremediklerimi
kalbimle gördüm
kulaklarımla işitemediklerimi
ruhumda işittim
annem aldı büyüttü beni
korkular diyarına gönderdi
bır çocuktum büyüdüm
erkek oldum, özgür oldum
sonradan gürdüm korktum
annem aldı büyüttü beni
karanlıklar ülkesine gönderdi
karanlıkta kaldım
korktum, korkutuldum
sonradan görmeye başladım
ve sonradan duymaya basladım
duygularımı anlatamadım
korktuklarımdan kaçamadım
annem aldı büyüttü beni
sonradan öldürdü
ruhumda canbuldum ve
ruhumu sattım şeytana
sonradan oldum böle
sonradan olanlardanım ben
sonradan ölenlerden
ve sonradan dirilenlerden



Korkmadım şeytandan
Melek demelerinden
Benimle oynamalarından
Korkmadım onlardan
Beni korkutmalarından korkmadım
Şimdi hepsi çok uzaklaştılar
Yine yanlızlıgımda kaldım
Tek başıma bir başıma
Korkmadım onlardan
Korkmadım beni korkutmalarından



Korkuyorum artık yanlızlıktan
Siyah ve karanlık odamdan.
Elbiselerimin gece yarısı canlanmalarından ve
Oyuncak askerlerimin canavarlaşmasından korkuyorum
Korkuyorum artık insanlardan ve bakışlarından
İçsel dünyamdaki hayallerimden korkuyorum
Karanlıklar lordunun, şeytanın beni almasından korkuyorum
Korkuyorum artık yanlızlıktan
Geceleri tek başıma kalmaktan.
Karabasanların her akşam beni korkutuyo olmasından korkuyorum.
Anlamsızca duvarımda beliren iki karanlık gölgeden ve senden korkuyorum artık
Sen kimsin...
Cevabını bulamıyorum kimdin sen
Herşeyden fazla korkuyorum senden
Herşeyden fazla korkutuyosun beni



Bir zamanlar çok eskiden
Eskiden de öte
Karanlıklar şehrinde
Gölgeler içinde
Yanlızlıklar kentinde
Bunalımlar ülkesinde
Kaybolmuşlar caddesinde
Bir barda...
Elimde bir kadeh şarapla
Seni bekledim...
Bekledim ve Geldin
Benim için...geldin.



Şırıngayla ruhumu
Uyuşturduğum wakit;
Siyahlara bürünmüş gözlere
Ölüm şiirleri yazdım
Ben ne kadar mahkumsam karanlığa
Benim dünyama girdiğin wakit
Acıların yol gösterdiği
Ruhun zindan edildiği
Bir kabustasın...
Şafak pek uğramaz buralara...unutma!

bir öncesi olmadığı gibi
bir sonrası da yok
siyah-beyaz,ölüm-yaşam
arada bir çizgi yok
yaşadığım her gün ölüyorum
öldüğüm her gün ise
gerçekten yaşadığımı
hiç bir şey hissetmediğimi
gecenin koyuluğunda
huzur bulduğumu farkediyorum




Ölümü kokluyorum
Işığı farkedebilen çok az insan var
Karanlıkların içinde kalmaktan korkan
Gerçeklikler peşinde kaybolmaktan korkan
Bildiklerim göstermek istediklerimden çok farklı
Ruhumun içinde birikiyor
Hissettiklerimi kaybetmek canımı acıtıyor
Sadece ufak bir hayalde ve ufak bir zaman diliminde
Önemli gelebilecek herşey istemsiz varoluyor
Bu her insanın tek başına yaşayabilecegi
Kendini mutlulukla kandırabilecegi bir kaç güzel an
Uyandıgında içinde sadece acı bırakan
Bitimsiz duyguların cenneti
ama görebildigim tek şey neden cehennem?
Ölümü kokluyorum
Işığı farkedebilen çok az insan var



Sonunu getiremediğim düşüncelerim,
Beni rahat bırakmayan anıların,
Karanlığa bağlayan zincirler.
Sona yaklaşırken hüzünlü bir melodi çalıyor kulağımda.
Artık ay ışığı bile yardım edemez bana ,
Aydınlatamaz rüyalarımı.
Her adımda büyüyor içimdeki siyah leke.
Korku...

Damarlarımda akan kanı duyabiliyorlar.
Korktuğumu hissedebiliyorlar.
Korkularımla büyüyorlar.
Onlar...
Sevgiden yoksun kalmış ruhlar.
Beni daha derine çekiyorlar.
Acılarımın altında eziliyorum.
Parçalanıyor ruhum.
Güneş benim için doğmuyor artık.
Sonunu göremediğim bir yolda yürüyorum.
Son ışığın sönüşünü izliyorum.
Arkamı dönüp baktığımda ağlarken görüyorum hepinizi.
Ve ruhum bedenimi terk ederken tek bir soru var aklımda...
Size ihtiyacım varken nerdeydiniz



-Karanlık, bir ışıkla dehşet verir aslında çünkü yalnız kalamazsın gölgen vardır yanında
-Yalnızım yapayalnız hayat yuolunda belki arkamdan gelenler var ama bakmazlarbana , beni güldürün ama ağlarım ben bedenim alışmış ne de olsa
-Yalnızlık gülümser ekşi ekşi suratıma ben yalnızken ve ağlarken demekki yalnız değilmişim kendimi yalnız sanırken
-Kötümser bir şekilde bakan yok bana karanlık bakar ama o iyidir aslında çünkü düşünme fırsatı verir insana



-Yanında birini ararsan siyaha git orda bulursun beni bazen herkes bişey arar siyahta bense seni sende bak siyaha karanlığa ışığı arama asla ışık acı verir karanlıksa sıkıntı sıkılırsan beni ara burda siyaha git siyahta bulacaksın çünkü seni orda aramaya devam ederken ruhumu siyahta göreceksin.



-Sorma acı hayat bunları duyabiliryorsan sende yaşıyorsun bu acı kuru havayı .
İçine çekerek biliyorsun yine yaşadıdığı bazende lanet ediyorsun bazı anlar olur ya o zaman işte.
Neler hissettiğini bende biliyorum ben bunları her dakika yaşıyorum her insan gibi.
Sense meleksin anlarsın ama bizim kadar değil...



-Kırmızı kırmızı damlalar yere dökülür onlar benim kanım, ben değil onlar acı çeker yere düşerken ben acı çekerim siz aptal insanlar bana bakarken çünkü size acırım bana küçümser gibi bakıp karşımda dikilirken
-Karanlık bir oda her yer kapkara burda, işte hayat budur herkesi beklerim buraya ama beni yalnız bırakın kendinizde yalnız kalın ancak bu şartla
-Hiç bir şey istemem bir parça gülebilmek için ağlamak daha güüzeldir rahatlar insan ne de olsa öyleyse gel sende bu karanlık ortama
-Bir kaç damla gözyaşı akar gözümden ama napabilirim ki benimde ruhum kayıp hayatın içinde kalbim kırık param parça bir halde ama karanlığın şartı budur mutlu olmalıyım belki de



-İşte bitti .
Yolun sonu ne kadar inanılmaz diimi? Bak kargalar geçiyor üstümüzden onlarıda biri saldı buralara burda kargamı neresi burası sonra bir ses duyuyorum ve irkiliyorum siyaha hoşgeldin bir şey diyemiyorum.
Ah ah daha neler yapacaktım Bitti işte bu kadar oyun gibiymiş hayat kendi canımı aldım ama değmezmiş belkide senin için ta buralara kadar...



-Bazen bir şeyi söylemek yapmaktan daha kolaydır ama bazende bir şeyi yapmak söylemekten daha kolaydır.


-Denizin rüzgarı yüzüme çarparken seni düşündüm.Ayağım yere değerken her adımda seni düşündüm.
O acı veren ve nasıl olduğunu anlamadığım bir acı çekerkende hep seni düşündüm hep seni...
Ve tabuttada hala seni düşünüyorum...


-Ayaklarımın sesinin duyarken irkilen ve kaçan kuşlar kadar masumdun bazen,bazense rüyalarıma giren ve her yeri mahfeden cani yaratıklar kadar vahşi ama tek bildiğim şey hala seni sewdiğim...


-Gözlerimin ne kadar uzağa daldığı bilmediğim bir anda İki kuş kondu önümdeki soğuk cama
Biri diğerine baktı ve ağladı
Diğeri küçük ayaklarıyla döndü ve bakmadı
Ağlayan gökyüzüne baktı ve yağmur yağdı birden
Diğeri aldırmadı ıslanmamak için sıçradı aniden
Yağmurda ağlayan kuş yere baktı ve sonra diğerine
Diğeri yere baktığını gördü ama özgürlüğü gördü ileride
Sonra yan pencereden biri çıktı ve ağlayan kuşu alırken
Diğeri uçtu ileri dağlara doğru özgürlüğü ciğerlerine çekerken
Ağlayan kuş esir oluyordu işte diğeri gözden kaybolurken...



- Bazen ağlamak da çözümdür , bir yere sıkışıp yüzünü kapatmakta ama bu çözümler sadece kendinedir.Hayatta değişen bir şey olmayacak...



YOLUN BAŞINDAYIM

Yolun başındayım hala,
Dizlerimde derman, yüreğimde zaman kalmadı.
Yürüyorum hala ve yine başladığım yerdeyim
İçim döküldü hep yerlere
Ve ömrüm kalbimin parçalarını toplamakla geçti.
Biran yorulduğumu hissedip pes ederdim.
Karanlık sokaklar benim dünyam deyip
Işığımı aramazdım durmaksızın.
Göremediğimden,senden…
Kaçardım benliğimi saran, varlığını bildiğim ama
Kaçamadım, ilerleyemedim de.
Hep aynı yerde bizi ayıran duvar
Çarpa çarpa yenik düştüğüm.
Çok oldu yıkıldığım anlar
Ve yine sorasın da sevginle yeşerdiğim.
“Of” dedim yine
Ve buna kızdığın geldi aklıma
“Neyse” dedim “Her şey çok güzel olacak”…



YOKSUN

Kaç kez yenildim hayata,
Kaç kez ağladım gökyüzü ağlarken
Ve ortak oldu kaç kez yağmurların hüznüne gözyaşlarım.
Düşündüm hep düşünmemeyi,
Üşüdüm çelişkiler sokağında, ıssız ve soğuk…
Tek başıma idim yalnızlığımın karanlık bahçesinde.
Yürüdüm
Çamurlara bata çıka adımlarım…
Gözlerim sonsuz bir karanlığı seyrederken,
Hislerim kayıp.
İlerliyor gibiyim sanki
Bedenimi hissetmiyorum
Ruhum yeter diyor bitsin artık karanlıklar
Yürüyorum sanki
Belki de en karanlığa…
Gidiyorum, lanet olsun yoksun!
Sensiz aydınlıklar umurumda mı?
Umurunda mıyım hayatın?
Sen yoksan,
Kayboluyorum denizinde…


YIKILSIN DÜNYA

Yelken açtım umuda
Yolculuğum sana doğru…
Gör artık umudumun suretini aynada,
Gör artık inancımın kuvvetini gözlerinde,
Sil bütün eskileri yüreğinden, acıları…
Çıkmaz sokaklarda yık duvarları
Yol yap kendine…
Adımların sağlam olsun yıkın her yeri,
Yıkılan sen olma!
Umudum olmasın yeter ki…
Boş ver dünyayı enkaz olsun her köşe
Biz yıkıldığımızda yoktu el uzatacak kimse.
Boş ver anlamasın kimse kimseyi
Kopsun kıyamet,
Sen sadece yüreğine yardım et.


SENSİZLİK

Sonbahar geldi küskün yüreğim
Limitini aştı acılar Son sürat koşuyorum karanlığa…
Hiç bu kadar hissetmedim yalnızlığı
Hiç bu kadar kızmadım insanlara
Ve seni sensiz yaşamadım hiç bu kadar…
Ayaklar altında eziliyor düşüncelerim
Karmaşasında hislerimin kayboluyorum
Yalnızlığımın ayak sesleri kulaklarımda
Git gide yaklaşıyorken
Çaresiz bekliyorum sensizliğimle seni
Çaresiz bekliyorum gelmeyişinin gelişini…


SANA VARIYORUM

Unutsam da dokunuşunu,
Ellerinde yüreğim biliyorum…
Yoksun ama hapsoldum karanlığına,
Hissediyorum…
Kaçmaya çalışırken sisli yollarımda,
Yine sana varıyorum…
Çamura saplandı hislerim,
Yerlerinden memnunlar…
Şırıngayla çekilmiş sanki ben,
Ben bu ben değilim…
Çelişkilerle mücadelede aklım,
Yüreğim bir yerde,
Ben bir yerde darmadağın…
Suretin yok ama,
İçimde düşman varlığın…


SAÇMA HAYAT

Burada yağmur yağıyor…
Islatıyor bedenimi,
Gözlerimin yüreğimi ıslattığı kadar…
Düşen her damlada seni buluyorum.
Ellerimde süzülüşlerinde
Çarpıp gidişlerinde seni tekrar yaşıyorum.
Serçeler, yıkık duvarların arasında
Çaresiz haykırışlarımı dile getiriyorlar
Yüreğimin soğukluğundan titriyorlar.
Eser yok kalbime akan göz yaşlarından
Katılaşmayı da başardı ruhum
Bu buzları çözmek zor…
Hayat saçma bir labirent doğruyu bulmak zor.
Daha zoru aşkın pişmanlığını yaşamak…
Dünyanın boş kalabalığında mutluyu oynayıp,
Kendini kandırmak…


KARANLIĞIMIN AYDINLIĞISIN

Boş bir kağıt parçası
İçimde yüklü duygular
Boşalmak üzere kara bulutlar gibi
Ağırlığınca kaldırıp atmakken çabam
İçimdeki bu karanlığı
Altında kalıyorum enkazımın
Umudum azaldığında böyle
Hep seni getiriyorum aklıma
Hep seni hissediyorum yüreğimde
O karanlık yok oluyor
Masmavi bir gökyüzü hayat
Keşke hayat senden ibaret olsaydı diyorum
Düşüncelerim sadece sana açsaydı kapılarını
Her anım senle olsaydı
Yani hep mutlu olsaydım
Yeni hep sevgi barınsaydı yüreğimde
Ve hep yanımda olsaydın
Önümüzde sonu olmayan engeller olmadan…


HABERSİZCE BEKLEDİM

Kaldığım yerden devam ettim
Hayat hep yarım,eksik parça parça
Tamamlamaya çalıştım,başaramadım.
Bir parçam eksik,büyük bir parça yüreğimde
Ben seni senden habersiz bekledim
Ben hayallerimde besledim aşkı
Yüreğimde buldum seni
Masum bir aşk üzerine kurulu bir dünya
İçimde tarifsiz bir duygu var
Seni sevmemin dışında sana anlatamadığım
İçimde bir duygu çöplüğü var
Sana asla anlatamayacağım…


DOĞRULARIN YOKLUĞU

Yanlış zaman yanlış yer
Umut barınsa da yüreğimde
Hayalden öte adım yok.
Biriktirdim yokları içimde
Doğru zaman, doğru yer arıyorum
Ellerimden kayışına hayallerimin
Çaresiz haykırışlarıma
Aşklara, yalanlara tükenmiş
Sana, her şeye kayıtsızım.
Bekledim hep bekledim
Doğru zaman doğru yer yok biliyorum
Bunu da yoklarıma ekledim.

ÇOCUKKEN

Hayat bu kadar acımasız mıydı çocukken?
Yalnız olduğumuzu hisseder miydik hep?
Tenha bir köşe bulunca hep ağlar mıydık?
İnsanlara boş gözlerle mi bakardık?
Çocukken büyük olmayı bilir miydik?
Satırlara döker miydik acılarımızı?
İçimiz sıkıntılarla örülmüş bir duvar mıydı?
Herkese inanmaz mıydık her zaman?
Masum değil miydik, yaramaz ve neşeli?
Bazen küçük şeyleri dert ederdik,
Bir şeker unuttururdu her şeyi…
Unuttum, çocukken hayata nasıl bakardık?
Unutturmaya yetti kocaman bir dünyayı gerçekler.
Ve bir şekerim yok şimdi bugünü unutturacak…
Yok ağlasam da sesimi duyacak.
Ve yok şimdi başımı okşayıp şekerimi geri verecek…

AŞKSIN SEN

Gecenin sessizlikle dertleşirken ağladığını gördüm dün akşam.
Haykırışların bile hapis olduğu akşam,
Çığlıklar eşlik etti sessizliğe.
Kaybetmenin tiryakisi bir çocuk gibi ağladım yokluğunda.
Paramparça olmuş hayatim sana sığınır…
Büyük bir rüya olmalı varlığındaki yokluğun,
Uyanmak istemiyorum sana kavuşana kadar…
Sen öğrettin bana dört bir yanımı sarmış yalnızlığın yokluğunu.
Mutluyum ilk defa yalnızlığın yokluğundan…
Aşksın sen,cansın sen…


ACI ÇEKMESEM

Kendi karanlığına çekti hayat,
Denizin mavisinden,
Günün ışıltısından uzaktayım.
Bu karanlığı sen getirdin bana,
Aldığım en anlamlı, en siyah hediyeydi…
Gözümden uzaksın,umutsuz yüreğimden değil,
Kan götürse de her yeri kalbimden akmayacak sevgin…
Sonsuzluğa bıraksam kendimi,
Sevgini bir köşeye fırlatsam,
İçimdeki bıçağı çıkarsam,
Boşalsan sen yüreğimden,
Denizi görsem,güneşi, ACI ÇEKMESEM…

ÖZLEM

Özlem sevdaya yürek açmaktır
Özlem açılan yürekte hayat bulmaktır
Özlem aynı heyecanla canana ulaşmaktır
Özlem yoklukta var olmaktır
Özlem uzandığında tutmaktır
Özlem geceyi gündüz gündüzü gece yapmaktır
Özlem sevgiye koşulsuz bağlanmaktır
Özlem kavrulup yanmaktır
Özlem ne uzak ne yakındır
Özlem her anında sevdiğini anmaktır
Özlem kalbini sorgusuz açmaktır
Ve ben
Karşılık beklemeden
Kalbime ruhuma hayat veren
Gecemi gündüz eden
Her anımda
Yanımda hissettiğim
Düşündüğüm
Düşündüğünü bildiğim
Gülümsemeyi
Gülümsetmeyi Sevmeyi
Sevgiye değer vermeyi
Öğreten
Beni benden alıp götüren
Pırlanta yürekli meleği
Özlüyorum
Çok özlüyorum


YALNIZ ve SENSİZ GÜNLER

Uykusuz geceler midir insanı sancılandıran?
Gecenin ıssızlığımıdır rüyadaki korkular?
Kendimle baş başa kaldığım bir trende,
Savaş ve yorgunluk içindeyim.
Her saat,her dakika ve her saniye senden uzaklaşıyorum.
Yine yalnız,yine sensiz geceler bekliyor beni.
Küçük bir aşk kokunu ara olacağım uykudaki sensiz kalbime.
Yokluğunda günlerin azalmasını beklerken daha da çok artmaya başlıyor.
Baharı yaşayan aşıkları gördükçe içimde başlayan sonbaharda dökülen yapraklar alev alıyor.
Olmuyor,olamıyor bu kalp sevgisiz,
Geçmiyor,geçemiyor günler sensiz,
Sönmüyor,sönemiyor içimdeki alev,
Biliyorum duyuyorsun sende beni.
Yine de bil sevgi meleğim
Yapamıyor bu deli yalnız,uykusuz ve sensiz günleri…

ULAŞAMIYORUM

Gökyüzünün derinliklerin de kayboluyorum
Ufak bir ışık var gözüme çarpan
Oraya odaklanıyorum,
Yürüyorum üzerine,yürüdükçe kayboluyor.
Olmuyor,ulaşamıyorum o ışığa.
Sanki,sanki o ışık bir sonmuş gibi.
Ona ulaşmamı istemiyor.
Peki sen?sendemi bir sonsun ki
Sana ulaşmamı istemiyorsun?
Sen son olamazsın.
Sen,yaşanmışların ve yaşanacak günlerin en güzel başlangıcısın.
Senden yeni bir başlangıç istiyorum.

KURU YAPRAK GİBİ

Sonbaharda ağaçtan savrulan kuru,sararmış bir yapraktan farklı değil çaresizliğim.
Canını kaybetmenin ne olduğunu en iyi o bilir sanırım.
Savrulmak,itilmek en son yok olmak.
Kimse görmez çaresizliğini çünkü herkes mutludur kendi çapında.
Sığınır köşe bucaklara yine de yok olmamayı beceremez…
Yapamaz her şeyim bu kalp sensiz.
Muhtaçtır sana hırpalanmış savrulmuş yüreğim.
Ben sana böyle tutkunken,her şeyde biraz sen varken,
Hasretini taşıyabilir miyim sanıyorsun?
Öyle sevdim ki seni,
Yok olmamı istiyorsun.
Sorun değil.
Bir kuru yaprak gibi çaresiz yok olur giderim…

GÜLÜŞÜN

Bir mevsim,ilkbahar.
Herkesin aşık olma ve sevme ihtiyacı duyduğu mevsim.
İşte sen bana böyle bir mevsimde geldin.
Aslında her şey bir bahanedir,ilkbaharda benim bahanem.
Ardında bir bahane olmadan sevmek ve sevilmek istiyorum.
Bunları ise seninle paylaşmak istiyorum.
Bu metni yazarken gökyüzüne bakıyorum.
Yıldızlar yok hafif esen bir rüzgar var.
Gökyüzündeki aşk melekleri ile yıldızlarım uyuşmuyor.
Öylesine huzur veren bir rüzgar sesi var ki
İçimdeki bütün güzellikleri ona veriyorum,
Herkes mutlu olsun diye.
Başı boş halde yüzüme çarpan esintiyi,
Senin buselerin kabul ediyorum.
O kadar tatlı o kadar yumuşak ki
Her an yanımda ol istiyorum.
Uzaktaki ışıklara bakıyorum sanki bana gülümsüyor.
Bana da ''sevgilin yanında olmasa bile sen onu düşün ve gülümse'' diyor.
Gülüyorum ama senin kadar güzel gülemiyorum.
Gülüşün…hiç kimsede olmadığı kadar içten,
Hiç kimsede olmadığı kadar yumuşak.
Gülüşün…ayazı ısıtan bahar sarı sıcağı serinleten rüzgar.
Ve bu sevdanın sebebi… gülüşün…;

SÖYLE EY SEVGİLİ

Bulutlar yolunu kaybetmiş bu gece
Yine yağmur yağıyor…
Gök yüzündeki aşk melekleri ağlıyor sanki.
Öylesine huzur veren bir yağmur.
İçimde çaktığını zannettiğim şimşekler,
Sensizliğe karşı olan isyanım.
Alacakaranlığın ertesinde,
Yağmurdan sonra anlaşılıyor her şey.
Senin görmediğin bu şehirde,
Yalnızlığa demir atmış bekliyorum öylece…
Sensizlikten olsa gerek,
Yalnızlığa demir atıp beklemem.
Sensizlikten olsa gerek,
İçimde çakan şimşekler.
Şimdi söyle ey sevgili?
Ne kadar daha bekleyeceğim demir atmış halde…
Ne zamana kadar çakacak,içimdeki şimşekler…


AŞKIN KARANLIK DÜNYASI

Gözlerini görmediğim yalan bir dünyadayım.
Senin için yürüyorum bu karanlık sokaklarda.
Sana yaklaştığımı hissettikçe,
Hiç olmadığı kadar uzaklaşıyoruz.
Yalnızlığım ürkütmeye başlıyor beni,
Yürüdüğüm bu sokaklar,
Eskisinden daha karmaşık hal oluyor.
Kokunu hiç duymadığım için
Nefret etmeye başladım aldığım nefesten.
Aşkın karanlık dünyası bu,
Yürek ister sevgi için yaşamaya…
Aşkın karanlık dünyası bu,
Yürek ister benim sevdiğim kadar sevmeye…


ÖZÜRDİLERİM

Yoksun hiç olmadın ve hiç olmayacaksın.
Seni her düşündüğümde içim yanacak,kalbim ağrıyacak.
Bu acıların suçlusu sen değilsin aslında.
Tek suçlu benim hata bende.
Ben,sevmeyeceğini benim olmayacağını bile bile sevdim.
Tek istediğim sevgilin olabilmekti
Ben seni görmek isterken,
Sen araya her zaman mesafe koydun.
Keşke sevebilseydin beni,
Keşke gözlerinin içine bakarken kendimi görebilseydim.
Senin yokluğunda hiç gülmedim içten.
Hiç var olmadı yüzümde tebessüm.
Gözlerim takıldı hep uzaklara.
Seninle buluştuğumuz yerlere.
İçim yandı,
Oturdum saatlerce orda.
Yıldızlarda gördüm gözlerini,bakamadım.
Bir defa daha haykırmak istedim.
Belki olur ya duyarsın diye.
Seni sevdiğimi ne kadar söylesem de
Biliyorum artık duymayacaksın.
Ama bu gerçek sevdim seni…
Hem de Çok Sevdim…
Seni Sevdiğim İçim Özür dilerim…

GERÇEKLERİN KORKUSU

Sessiz sakin,her gece gerçeklerden kaçmam mı?
Yoksa senle her karşılaştığımda susmam mı?
Aslında gerçeklerden kaçarak,
Seni her görmemde susmama neden oluyor.
Acaba gerçekler bu kadar acı verici bir şey mi?
Yada karşılaşacağım durum çok kötü bir şey mi?
Aslında bu kadar acı veren
Senin bensiz bir dünyada yaşaya bileceğini hayal etmem.
İşte bu durum çok kötü bir şey…
Yalnızlıktan olsa gerek alacakaranlığın öfkesi,
Aşkın yokluğundan olsa gerek yaralı gönlün acısı,
Ne kadar yakın hissedersen kendine
Kaybetmeyi kabullenmiş sayılırsın.
Söz Bitti Şimdi Susma Zamanı…

KÖHNE BİR ODA

Bulutlar ardında kaybolup gidiyor ışıklar kenti.Rüzgar,iç çekiyor yapraklar arkasında. Umutsuz bir aşkın yaz yağmuru ile yeniden filizlenmesini bekliyorum.

Sisli bir sonbaharın yakınında bağdaş kurmuş,köhne bir oda da unutulmuşum. Yapım vahşi,akşamları yükseliyor sesim,şarkımı batan güneşe söylüyorum.

Dün gece yine gittim. Hayatın yüzüne tekrar tekrar baktım (Hadi nedenini aramayı bırak meraklı,güzel,tatlı sesim ne olur sus artık). Hep aynı güçle özledim. Özlemeyi hep iyi bildim. Kavuşmakta ise hep acemiyim. Mükemmel biri değilim,ben mükemmel olsaydım mükemmel birini hiç aramazdım.

Etki altında kalma! Kendi hikayeni kendin yaz (Onlarda sana böyle söylediler mi acaba). Her zaman hayatın yüzüne bak. Sende bir gün hayatını sürmüş,tüketmiş olacaksın,her şey eskisinden daha kötü davranacak,işte o zaman sende benim gibi benden daha kötü ağlayacaksın.

Bu mudur bize bağışlanacak olan?Unutabilmek midir tek sığınağımız? İlk yalnızlıkla yaralanmış bir insan yeniden sevebilir mi? Var olmak için kayboluyorum.

Şimdi sana kendimi,kendi karanlığımdan bir başkası olarak doğurmama yardım etmen için yalvarıyorum. Elini uzatmazsan köhne bir oda da solmuş güllerden hiçbir farkım olmayacak…

ALDANIRSIN

Sözlere inanma güzelim ALDANIRSIN,
Yaralı gönlüm nasıl onu gör.
Hayatta kimseye güveneme ALDANIRSIN,
Birde gel benim halimi gör.
Seveceğin kişiye dikkat et ALDANIRSIN,
Ben yarıda kaldım onu gör.
Aşk kolay değil ALDANIRSIN,
Karşılıksız sevdim onu gör.
Seviyorum diyerek kendini kandırma ALDANIRSIN,
ÇÜNKÜ BEN;
Seni sevdim seveli ALDANIYORUM...

BİTMEZ BU SEVDA

Yarın sabah hiçbir şey eskisi gibi olmayacak
Bunu biliyorum,içimden sen geçeceksin,
Sen yer alacaksın kalbimde.
Gideceğim bir yerlere ama sevdam bitmeyecek.
Ben uzaklarda da olsam hep yanımda,
Hep yanı başımda,taaa şuramda,
Kalbimde olacaksın.
Sen içimde hiç bitmeyen alev,
Bir sevgi,bir tanem kalacaksın.
Sen olmazsan bitmez bu sevda bitmez…


BEN BİLİYORUM

Sen yarınsız yaşamak nedir bilir misin?
Ben biliyorum;
Senden uzakta sensiz yaşamaktır.
Sensiz yaşamak nedir bilir misin?
Ben biliyorum;
İmkansız hayaller kurmaktır.
İmkansız hayaller nedir onu da bilir misin?
Ben biliyorum;
Kalbimi yerinden söküp sana vermektir.
Peki sen,kalbini yerinden söküp bana verebilir misin?
Ben buna da cevap verim;
Ben senden hiçbir şeyimi esirgemedim.
Altı üstü bir kalp al senin olsun.
Ben istemiyorum.
Nasılsa yarınsız yaşıyorum,
Nasılsa imkansız hayaller kuruyorum.
Bunların yanın da bir kalbin önemi yoktur benim için.
Eğer yarınsız yaşatmazsan,imkansız hayaller kurdurmazsan,
İste ömrüm senin olsun.
Toplam 152012 ziyaretçi Siztemizi Gezdi
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol